Persoonlijk: Ik heb een Postpartum depressie

De afgelopen maanden ging er veel door mij heen, zowel fysiek als mentaal. Het mooiste moment waar wij naar uitkeken was de geboorte van onze lieve zoon. Een bijzonder moment die niet te omschrijven is. Een moment waar de liefde begint te groeien als je hem in de handen sluit. Wat ben je mooi, zacht en van ons! In de kraamweek merkte ik al op dat ik mentaal door een rollercoaster ging. Veel emoties die er bij horen zoals, kraamtranen, hormonen en alles wat nieuw is. Maar uiteindelijk bleek er meer te zijn.

Een postpartum depressie? Dit is mijn verhaal

Het aller eerste moment om alleen te zijn met mijn baby, ik twijfelde enorm aan mijzelf en vond het eng. Niet dat dit hoeft, want het zorgen van mijn kind ging prima en hij deed het zo goed! Het ligt zeker niet aan hem, maar aan mij! Na een tijdje begonnen de paniek en hyperventilatie aanvallen en prikkelbaarheid. Het was de druppel voor mij, en besloot naar de huisarts te gaan. Uit eindelijk na veel gesprekken met de huisarts, psycholoog en psychiater kwam er een diagnose waar ik stiekem niet aan durfde te denken. Ik heb een PostPartum depressie.. Deze depressie komt veel voor bij kersverse moeders, in dit geval treft het mij ook. Ik wil duidelijk aangeven dat ik mij zorgen maak om hem, ik stoot hem niet af. Hij is het allermooiste wat mij is overkomen en houd mij zelfs op de been in deze situatie.

De actie werd direct door de huisarts in werking gezet en kreeg hulp van de crisisdienst van Lentis. In dit geval hoef ik niet nog maanden op een verwijzing te vragen, omdat het om een kersverse moeder ging met pasgeboren kind. Ik kreeg dan ook elke dag hulp van een GGZ verpleegkundige om langzaam aan in een aantal weken mijn situatie in te kunnen schatten, in te grijpen op momenten als het niet gaat, meer rust nemen en niet te veel hooi op de vork nemen. Kortom om stabiel te worden. Elk minuut, uur en dag kan veranderen met ups en downs. Met vrolijk zijn en een activiteit kunnen doen. Het andere moment lig ik op de bank te rusten of slapen, krijg ik teveel prikkels en kan ik in huilen uit barsten. Het leven is op sommige momenten zwaar, maar ik kan eerlijk zeggen dat onze lieve zoon mij laat stralen en blij maakt! Naast mijn zoon, helpt mijn man mij ook ontzettend goed, bied steun en geeft liefde.

Soms denken veel mensen dat het alweer beter gaat omdat ik lach. Niet alles is aan de buitenkant te zien. Het is een oordeel waar van je de feiten niet kent! Er zal nog veel op mijn pad komen, daarnaast een nieuwe therapie waarbij ik hoop om weer er boven op te komen. Niet kijken naar het negatieve, maar juist naar het positieve wat ik dagelijks mee maak en op mijn pad komt. Ik hoop meer mensen met mijn verhaal te inspireren, het is natuurlijk een lang verhaal kort samen gevat. Maar het komt veel voor bij kersverse moeders. Geef niet op, want het wordt uit eindelijk beter!

Liefs Gea

Volg jij mij al op Instagram en Bloglovin?