De afgelopen maanden ging er veel door mij heen, zowel fysiek als mentaal. Het mooiste moment waar wij naar uitkeken was de geboorte van onze lieve zoon. Een bijzonder moment die niet te omschrijven is. Een moment waar de liefde begint te groeien als je hem in de handen sluit. Wat ben je mooi, zacht en van ons! In de kraamweek merkte ik al op dat ik mentaal door een rollercoaster ging. Veel emoties die er bij horen zoals, kraamtranen, hormonen en alles wat nieuw is. Maar uiteindelijk bleek er meer te zijn.
Een postpartum depressie? Dit is mijn verhaal
Het aller eerste moment om alleen te zijn met mijn baby, ik twijfelde enorm aan mijzelf en vond het eng. Niet dat dit hoeft, want het zorgen van mijn kind ging prima en hij deed het zo goed! Het ligt zeker niet aan hem, maar aan mij! Na een tijdje begonnen de paniek en hyperventilatie aanvallen en prikkelbaarheid. Het was de druppel voor mij, en besloot naar de huisarts te gaan. Uit eindelijk na veel gesprekken met de huisarts, psycholoog en psychiater kwam er een diagnose waar ik stiekem niet aan durfde te denken. Ik heb een PostPartum depressie.. Deze depressie komt veel voor bij kersverse moeders, in dit geval treft het mij ook. Ik wil duidelijk aangeven dat ik mij zorgen maak om hem, ik stoot hem niet af. Hij is het allermooiste wat mij is overkomen en houd mij zelfs op de been in deze situatie.
De actie werd direct door de huisarts in werking gezet en kreeg hulp van de crisisdienst van Lentis. In dit geval hoef ik niet nog maanden op een verwijzing te vragen, omdat het om een kersverse moeder ging met pasgeboren kind. Ik kreeg dan ook elke dag hulp van een GGZ verpleegkundige om langzaam aan in een aantal weken mijn situatie in te kunnen schatten, in te grijpen op momenten als het niet gaat, meer rust nemen en niet te veel hooi op de vork nemen. Kortom om stabiel te worden. Elk minuut, uur en dag kan veranderen met ups en downs. Met vrolijk zijn en een activiteit kunnen doen. Het andere moment lig ik op de bank te rusten of slapen, krijg ik teveel prikkels en kan ik in huilen uit barsten. Het leven is op sommige momenten zwaar, maar ik kan eerlijk zeggen dat onze lieve zoon mij laat stralen en blij maakt! Naast mijn zoon, helpt mijn man mij ook ontzettend goed, bied steun en geeft liefde.
Soms denken veel mensen dat het alweer beter gaat omdat ik lach. Niet alles is aan de buitenkant te zien. Het is een oordeel waar van je de feiten niet kent! Er zal nog veel op mijn pad komen, daarnaast een nieuwe therapie waarbij ik hoop om weer er boven op te komen. Niet kijken naar het negatieve, maar juist naar het positieve wat ik dagelijks mee maak en op mijn pad komt. Ik hoop meer mensen met mijn verhaal te inspireren, het is natuurlijk een lang verhaal kort samen gevat. Maar het komt veel voor bij kersverse moeders. Geef niet op, want het wordt uit eindelijk beter!
Wat goed dat je hier open over bent! Super knap! Ik ben zelf ook nog maar een paarr maandjes moeder en ik weet nu ook dat moeder worden echt iets heel heftigs is. Ik voel mij iedere dag nog onzeker en ik ben eigenlijk altijd bang dat er iets gebeurd. Daarom heb ik ook besloten om te stoppen met werken. Ik vind het heel knap dat jij deze stappen hebt gezet en nu aan jezelf denkt. Je komt hier hoe dan ook beter uit!
BeantwoordenVerwijderenWat een lieve woorden Iris! Het is inderdaad best veel wat op je pad komt als je moeder wordt. Het was een fijne manier om alles van mij af te schrijven in dit artikel. Soms weten mensen niet wat het voor je betekend of hoe alles in elkaar steekt. Bedankt <3
VerwijderenWat goed dat je hier zo open over bent. Ik heb gemerkt dat over dit soort onderwerp praten en voor mij ook schrijven zo prettig is. Om het een plekje te kunnen geven. Het allerbelangrijkste, altijd, luister naar jezelf en je eigen lichaam!
BeantwoordenVerwijderenWat fijn om te lezen. Het zijn inderdaad onderwerpen die vaak vergeten worden, maar wel veel voorkomen. Ik heb een tijdje getwijfeld of ik het online zou zetten. Maar het schreef zo fijn weg toen ik eenmaal aan het schrijven was. Uit eindelijk heb ik het online gezet en viel er een zwaarte van mijn schouders. Het is inderdaad belangrijk om goed te luisteren naar je lichaam, iets wat ik hier voor niet veel deed en voorlief nam.
Verwijderenlijkt mij enorm heftig eerlijk gezegd maar goed dat je er zo open over bent en ik hoop voor jou en je gezinnetje dat jullie dalijk lekker kunnen genieten zonder die depressie x
BeantwoordenVerwijderenWat vervelend om te horen zeg! En je bent niet alleen hoor, met jouw zoveel anderen. Heel veel sterkte hiermee meid.
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte. En nee, je hebt gelijk, je kunt niets zien aan de buitenkant. Veel mensen hebben last van het een of ander en lachen gewoon of zien er blij uit voor buitenstaanders.
BeantwoordenVerwijderenWat heftig.. maar goed dat je hier zo over durft te schrijven! Heel veel sterkte nog gewenst de komende tijd
BeantwoordenVerwijderenBedankt!
VerwijderenJeetje meid, beterschap. En goed dat je hier open over bent.
BeantwoordenVerwijderenWat ontzettend heftig, goed voor jezelf zorgen! Goed dat je hier zo open over vertelt.
BeantwoordenVerwijderenBedankt! Het is soms best lastig, vooral de moeilijke momenten.
VerwijderenDit artikel is al wat ouder, maar ik wou er toch nog graag op reageren. Mooi dat je hier zo open over bent. Er zijn maar weinig vrouwen die eerlijk zijn over het moederschap. In mijn omgeving heb ik niet veel jonge moeders. En bij de moeders die ik ken, gaat altijd alles goed. Ik ben daartegen een echte zeur want ik heb altijd wel iets om over te "klagen". Ik ben bijna 2 jaar mama en ik ben nog iedere dag onzeker. Ik vind mama zijn best zwaar. Niet alleen de vermoeidheid (mijn dochter is een slechte slaper), maar ook de continu zorgen en verantwoordelijkheid. Door alle "perfecte moeders" voel ik me vaak eenzaam. Je bent dus zeker niet alleen!
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor dit lieve berichtje op mijn artikel. Ik ben van mening dat de perfecte moeder niet bestaat. Het is zeker zwaar, vooral in het begin. Ik voel met je mee <3
Verwijderen